Bir gün Hz. Musa(as)Allahın adaletini merak eder ve şöyle dua eder; Ya Rabbi adaletini görmek isterim!
Yüce Allah (c.c)buyurur: Ey Musa inanmıyor musun?
Ey Musa! Filan çeşmenin başına git olacak olanları gözetle! Deyince Musa (as)olacak olayları görmek için çeşmenin başına gider ve olayı seyreder…
Uzaktan bir atlı gelir, çeşmeden hem atını hem de kendini sulamak için çeşmeye iner. Su içerken cebinden bir kese altını yere düşmesin diye çeşmenin başına bırakır. Bırakır ama yorgunluktan olsa gerek bir kese altını orada unutur oradan ayrılır.
Çeşmenin yanından geçmekte olan bir çocuk o keseyi orda görür ve alır gider. Alır gider ama atlı keseyi unuttuğunu hatırlar hemen geri döner. Çeşmenin yanına geldiğinde bakar ki kese koyduğu yerde yoktur. Ancak çocuk oradan kaybolunca bir ihtiyar ama oradan geçer. Atlı sağa bakar sola bakar keseyi bulamaz. Kendi kendine düşünür… Bu keseyi almışsa bu ihtiyar almıştır der ve ama ihtiyarın yakasından yapışır onu hırpalamaya başlar. Benim altınlarımı sen aldın ver bakalım der. Adam benin gözlerim görmüyor, ben altın falan bilmem dedi ise de adam onu orda öldürür, sağını solunu yoklar ama altınlar yoktur. Adam oradan ayrılır gider ama Hz. Musa’ya bu olay ters gelir ve şöyle nida derer: Ya Rabbi! Bu adalet değil zulümdür. Çünkü görünürde hep haksızlık vardır. Allah taala Musa’ya seslenir, EyMusa o senin gördüğün gibi değil der ve olayın iç yüzünü anlatır…
Zamanında o atlının çocuğun babasına o altın miktarınca bir borcu var idi. Çocuğun babası ölünce adam borcunu vermedi, çocuk hakkını aldı gitti. İki gözü ama ihtiyar ama numarası yaparak dileniyordu. Atlının babasından para istedi o da vermedi, vermeyince kafasına asa ile vurdu ve öldürdü. Kısas yerini buldu.
Hz. Musa bu olayı öğrenince; Ya Rabbi adaletine hayranım dedi.